Vastentijd in Israël
Het huidige Israël heeft tot 1922 deel uitgemaakt van het Ottomaanse rijk (14e eeuw-1922). In die tijd was de islam de hoofdgodsdienst en werden joden en christenen gezien als minderwaardige burgers van dit rijk. Pas toen het Ottomaanse rijk in verval raakte konden joden en christenen openlijk hun geloof uitdragen. Het gevolg was dat christelijke missies, hoofdzakelijk vanuit de (Rooms-)Katholieke kerken uit het Westen, gevraagd werden en toestemming kregen voor het openen van kloosters, scholen, ziekenhuizen etc. De nonnen van de Sisters of Nazareth behoorden ook tot de eerste missies die een (meisjes-)kostschool openden.
De kerken in Israël bestaan voornamelijk uit de Grieks-katholieke kerk, Grieks-orthodoxe kerk, Latijns-katholieke kerk (= Rooms-katholiek), Protestantse kerk (d.w.z. Anglicaans) en diverse kleine Evangelische kerken waaronder de Baptisten. Het grootste deel van de bevolking behoort tot de traditionele kerken en is Katholiek of Orthodox. Diegenen die lid zijn van Evangelische kerken, zijn meestal opgegroeid in traditionele kerken.
In dit deel van de wereld heeft geen Reformatie plaatsgevonden zoals in Europa. Het kan zinvol zijn dit in het achterhoofd te houden bij het nadenken over christelijke identiteit in het Midden-Oosten. Ook is het nuttig de christelijke identiteit in de context van de Oosterse cultuur te zien. Je hoort bij een bepaalde groep: ‘wij zijn een christelijke familie’.
Deze achtergrondinformatie is nodig om bepaalde tradities en gebruiken van christen-Arabieren in Israël beter te begrijpen. Een voorbeeld van zo’n traditie is het Carnavalsfeest dat gevierd wordt. Dit wordt zichtbaar wanneer tegen het einde van februari kinderen verkleed naar school gaan. Volwassenen zul je op straat niet verkleed zien of het moet gaan om mensen die het Joodse Purim vieren dat ongeveer in dezelfde tijd valt.
Carnaval wordt alleen op christelijke-Arabische scholen gevierd met kostuums en enkele feestelijke activiteiten voor de kinderen in de laagste groepen van de school zoals kleuterschoolleerlingen.
Mogelijk stamt de naam van het Carnavalsfeest af van de Latijnse uitdrukking carne vale, dat ‘vaarwel aan het vlees’ betekent. In ieder geval is dat de uitleg die christen-Arabieren in Israël geven aan ‘carnaval’. Voor hen luidt deze dag het begin van de vastentijd in. Aan deze vastentijd hecht men veel belang. Een tijd van matiging, eenvoud en bezinning waarin men toeleeft naar Pasen. Het laten staan van vlees, in een cultuur waar het eten van vlees een grote plaats inneemt, is hiervan een sprekend voorbeeld.